Aller au contenu

carape

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Ricomprindaedje honteus di «k' araedje» (dins l' doûce creyance ki lomer on må el pout fé vni).

Prononçaedje

[candjî]

Adviebe

[candjî]

carape (nén candjåve)

  1. rafoircixh li livea d' on viebe.
    • Mins les pezantès trokes, håynêyes e plin solo, loftént l' tcholeur; et l' oujhinete å souke rotéve carape ! Li vén serè bon ! Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
    • . Come di djusse, si on rascodreut ene åjhmince pol Djapon, ça freut rmonter les wangnes carape; mins... i n' fåt nén vinde l' oû k' est co e cou del poye. Lucyin Mahin.
    • Po l' djonne feme, k' esteut carape escourceye sor lu, c' esteut come si l' cir lyi åreut wagué so les spales. Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

carapmint / carapdimint; Loukîz a : « carapmint »

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C8, E209, R13

Ratournaedjes

[candjî]
rafoircixh li livea d' on viebe Loukîz a : carapmint