carape
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Ricomprindaedje honteus di «k' araedje» (dins l' doûce creyance ki lomer on må el pout fé vni).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ka.ˈʀap/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : ca·rape
Adviebe
[candjî]carape (nén candjåve)
- rafoircixh li livea d' on viebe.
- Mins les pezantès trokes, håynêyes e plin solo, loftént l' tcholeur; et l' oujhinete å souke rotéve carape ! Li vén serè bon ! — Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
- . Come di djusse, si on rascodreut ene åjhmince pol Djapon, ça freut rmonter les wangnes carape; mins... i n' fåt nén vinde l' oû k' est co e cou del poye. — Lucyin Mahin.
- Po l' djonne feme, k' esteut carape escourceye sor lu, c' esteut come si l' cir lyi åreut wagué so les spales. — Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
Sinonimeye
[candjî]carapmint / carapdimint; Loukîz a : « carapmint »
Sipårdaedje do mot
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- carape : E170
E rfondou walon :
Ratournaedjes
[candjî]rafoircixh li livea d' on viebe Loukîz a : carapmint
- Francès : du tonnerre (fr)