carin

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Calcaedje « carin » (tcheri) d' on bodje « car » (tchår) çou ki dene on mot avou l’ cawete « -in ».

Sustantif

singulî	pluriyal
carin	carins

carin omrin

1. (mot do bastimint) pitit bastimint d' plantches metou sol costé del måjhon.
   • A gåtche mwin e vnant d' Nassogne, li long del voye do Hierdå, deus crawieus tchinnes håynèt leus branches so deus carins — Joseph Calozet, E payis des shabotîs, p. 11 (fråze rifondowe).

• 
  carin ås bwès

Sinonimeye

• abatou

Ratournaedjes

pitit bastimint d' plantches metou sol costé del måjhon

• Francès : appentis ^(fr)