Aller au contenu

cina

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « cenaculum », tchambe eyu çk’ on magne, sovint metowe a l’ astaedje ; pus tård, tote plaece k’ on-z î doet aler avou ene schåle. Racuzinåve avou l’ vî picård « chenaille », « ceneille », avou l’ picård « cheneil », « chiniau », « chniau » (Mont), avou l’ vî francès « ceignail », « sinal » et l’ mîtrin francès « chenail » ; mot cité dins l’ FEW 2 577b.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cina cinas

cina omrin

  1. plantchi wice k’ on ragregne li four.
    • I s’ alént muchyî dins èn trô dins l’ four so l’ cina cwand les cotroleus almands passént.
    • Tot l’ min.me, on dèmaréve. Po-z-ariver ol mohone èt arèster lès deûs boûs djusse dizo l’bawète do cina — Fernand Barvaux, Li fènâ mwès do bon vî tins, Singuliers, 1-2009.
    • Po l' feme et si ptite båshele, on emantcha on lét el plaece di dvant et po Polite, on arindja èn ôte e vî cina, al copete do forni, la wice k' on cujheut l' tchôdnêye da Adofe, li pourcea Georges Ghys (fråze rifondowe).
    • L' awousse esteut fini, les djåbes estént rintrêyes
      Et les cinas tcherdjîs disk' al sovronde do toet
      Fjhît drener dzo leu poeds les sômîs viermouyeus
      Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 28 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
cina