coplêye
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « copler », avou l’ cawete « -êye ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /kɔ.ˈplɛːj/ /kɔ.ˈplej/ /ku.ˈplej/ /kɔ.ˈplɛj/ /ku.ˈple/ (oyon O.OU)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kɔ.ˈplɛːj/
- Ricepeures : co·plêye
Pårticipe erirece
[candjî]| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | coplé | coplés |
| femrin | coplêye | coplêyes |
coplêye femrin
- femrin pårticipe erirece (fok dins ene fråze al vwès passive), do viebe : «copler».
- Les rowes dintêyes n' ont nén seu esse coplêyes.
Ratournaedjes
[candjî]
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| coplêye | coplêyes |
coplêye femrin
- trope di djins k' ovrèt eshonne.
- Dji vôreu bén k' i gn åye on djonne dins l' coplêye. — Lucyin Mahin.
- (pus stroetmint) (mot d’ houyeu) trope di houyeus ki rmontnut eshonne.
- Cwand il a saetchî s' monte do gosset, Benoet a bén veyou k' i n' såreut pus esse del prumire coplêye. — Firmin Callaert (fråze rifondowe).
- Ene après l' ôte, et todi pareyes, les coplêyes arivnut å djoû : ovrîs å cayô, hertcheus, rapresteus, rebleyeus, mineus d' bos, boute-feu, porions. — Firmin Callaert (fråze rifondowe).
