Aller au contenu

cossoune

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « soun- » ‎(« souner »), avou l’ betchete « co- », calké do francès « consonne » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cossoune cossounes

cossoune femrin

  1. (linwince) son del vwès k’ est espaitchî d’ rexhe foû do gozî u del boke, et ki va fé l’ atake u l’ coron del sillabe.
    • Li scrijha TCH ni rpresinte k’ ene cossoune (oyåve), on nel pout nén coper e deus : T eyet CH.
  2. lete di l’ alfabet ki n’ est nén en voyale.
    • Les deus cossounes CH ni rpresinte k’ on son.

Sinonimeye

[candjî]

cossounante (consonante, cossonante)

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
son del vwès