Aller au contenu

cou-d’-vedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje di : « cou » + « d’ » + « vedje ».

Cou-d'-vedje foirt veyåve

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cou-d’-vedje cous-d’-vedjes

cou-d’-vedje omrin

  1. (mot d’ pexheu) cawete del vedje.
    • Meliye ramasse li cou-d’-vedje. Henri Simon, « Sètche, i bètche » 1889, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.37 (fråze rifondowe).

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
cou-d’-vedje
  • Francès : manche (fr), partie inférieure de la canne à pêche