Aller au contenu

covtoe

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « covtoe », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
covtoe covtoes

covtoe omrin

  1. sipès texhaedje di linne k’ on mete sol lét u åtoû d’ lu po s’ waeranti do froed.
    • c’ est on haeyåve doirmåd, i saetche tot l’ covtoe sor lu.
    • Ces vîs rivadjes, ces grossès pires,
      Ki dmanént des samawinnes etires,
      Racovietes d' on bai blanc covtoeJoseph Vrindts, "Vîx Lîge" (1901) p. 4, "Sov’nance d’Hiviér", (fråze rifondowe).
    • A hipe, èstez-v’ moussî d’vins vosse bèd’rèye
      qui vochal lès rats tot-avå lès cof’teûs
      Joseph André, È grunî di m’ bèle-mére.

Sinonimeye

[candjî]

coviete

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
covtoe