Aller au contenu

cwereu

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

No d’ fijheu do viebe : «cweri»

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin cwereu cwereus
femrin 1 cwereuse cwereuses
femrin 2 cwirresse cwirresses

cwereu omrin

  1. onk ki cwirt.
    • Dimesfiyive di tos ces cwereus d' trezôr la Motî Forir (fråze rifondowe et rarindjeye).
  2. (no d’ mestî) onk ki s' mestî, c' est di fé des sincieusès rcwerances.
    • Après Buffon i n-a v’nou bråmint dès savants èt dès cwèreûs qu’ont s’crît dès hopês d’ lîves so lès bièsses pitites ou grosses, di chal èt d’ aute på Joseph Minet, "Les oujheas di nosse payis", p. 5.
  3. onk k' inme ene sacwè voltî.
    • Mins l’Consèy’ ni tchipota wére
      Po lî r’clawer lès lèpes.
      Kinohît-is l’Amoûr, cès kwèreûs d’handèles-là?…
      Joseph Mignolet, "Li tchant del croes", 1932, p. 81.

Sinonimeye

[candjî]

ricwereu, cacheu

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant, Basse Årdene

Ratournaedjes

[candjî]
onk ki cwirt
onk ki, di s' mestî, fwait des sincieusès rcwerances
onk k' inme ene sacwè voltî