Aller au contenu

discandje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Svierba do viebe «discandjî».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
discandje discandjes

discandje omrin

  1. operåcion la k' on va discandjî des sacwès, des sakîs (po des dmorances e-n èn ôte payis; po des prijhnîs).
    • Mins l’ binamé,
      Ki tot asteure riyeut-st ås andjes
      S’ i s’ dispiete måy a, po discandje,
      On gros mamé Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.138, « E corti » (fråze rifondowe).
    • I vént sins discandje / Li Bon Diu, rwè des andjes (Noyé inglès, rat. pa Dj. Staelens-Sfasie)
  2. (pus stroetmint) (mot d’ economeye) candjaedje di manoyes.

Ortografeyes

[candjî]
E li scrîta (1100-1600) :

Ratournaedjes

[candjî]
operåcion la k' on va discandjî des sacwès, des sakîs
candjaedje di manoyes

Codjowas

[candjî]

discandje

  1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « discandjî ».
  2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « discandjî ».
  3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « discandjî ».