Aller au contenu

dizoneur

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di d(i)-
Plinne cogne Sipotcheye cogne
dizoneur dzoneur

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « oneur » avou l’ betchete « di- » di disfijhaedje des viebes, (avou on ristitchî Z po stoper l' ahiket).

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
dizoneur dizoneurs

dizoneur omrin

  1. endalaedje di l' oneur.
    • Mins li pere di Dxhåvlêye, n’ esteut nén d’ cisse tire la ;
      Li dzoneur di s’ båshele lyi flaxha-st e vizaedje. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.67, “Dihâv’lêye” (fråze rifondowe).
    • Vos avoz del tchance ki vost ome ni doeve pus rinde di contes al djustice; ké dzoneur por lu, et por vos Jean Bosly, L’Afêre d’ås Houlpês, p. 125 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
endalaedje di l' oneur