Aller au contenu

djubet

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « djubet », el pout stitchî vaici. (sorwalonde -U- estô di -I-)

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
djubet djubets

djubet omrin

  1. (Istwere) (djustice) plaece k' on pindeut les codånés.
  2. mwais ome.
    • Dji sos binåjhe ki l' guere est fineye, di dj' a mes camaerådes, nos avans kihatchî assez d' pôves djubets ki n' nos avéns rén fwait ! Awè, da, l' guere fineye !... Elle aléve aprume kimincî !Dieudonné Salme, Li houlot (fråze rifondowe).
  3. (mocreçmint) pôve djin.
    • Vos dirîz k’ nos deus pôves djubets,
      Vont piede leu manaedje avå l’ roweJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.29, “On Baguège Jus d’la Mouse” (fråze rifondowe).

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

bå d' djubet

Sinonimeye

[candjî]
  • (pindoe et mwais ome): potince
  • (pindoe, foiravant dins les nos d' plaece): djustice

Ratournaedjes

[candjî]
djubet