Aller au contenu

doûdièw

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje viebe + si coplemint : « doûs » + « Diè ». Vént d' ene siclameure da Tartufe di Moliere « doux Dieu ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
doûdièw doûdièws

doûdièw omrin

  1. djin ki fwait les cwanses d' esse dévôt po-z adawyî les djins.
  2. (pa stindaedje do sinse) onk ki n' dit nén çou k' i pinse, ki n' fwait nén çou k' i dit.
    • Voleûr fer l’ doudièw âtoû dèl fèye Graindôr, po l’ amou qu’èle a rascoyî les cintinnes di mèyes qui s’ pére a sucî âs pauvès djins dè tins dèl guére… Joseph Vrindts, Tot tûsant (1924), Rôllé Cossin.

Sinonimeye

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins :

Ratournaedjes

[candjî]
onk ki fwait les cwanses d' esse dévôt
onk ki n' fwait nén çou k' i dit

Mot-fråze

[candjî]

doûdièw

  1. mostere li colere, li pawou.
    • Dji n' voe pus tere ni cir.
      Doûdièw ! Ki va dj' divni ?
      Dj' a mes ouys plins d' poûssire ;
      Li monde va t i fini ? Jean-Joseph Dehin, "L' orèdje" (1848) (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
doûdièw