doûdièw
Apparence
(Redjiblé di doudièw)
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje viebe + si coplemint : « doûs » + « Diè ». Vént d' ene siclameure da Tartufe di Moliere « doux Dieu ».
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
doûdièw | doûdièws |
doûdièw omrin
- djin ki fwait les cwanses d' esse dévôt po-z adawyî les djins.
- (pa stindaedje do sinse) onk ki n' dit nén çou k' i pinse, ki n' fwait nén çou k' i dit.
- Voleûr fer l’ doudièw âtoû dèl fèye Graindôr, po l’ amou qu’èle a rascoyî les cintinnes di mèyes qui s’ pére a sucî âs pauvès djins dè tins dèl guére… — Joseph Vrindts, Tot tûsant (1924), Rôllé Cossin.
Sinonimeye
[candjî]- (onk ki n' dit nén çou k' i pinse) : fås djwif, chôgnård, fås Pilåte, toursiveus
Sipårdaedje do mot
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins :
Ratournaedjes
[candjî]Mot-fråze
[candjî]doûdièw
- mostere li colere, li pawou.
- Dji n' voe pus tere ni cir.
Doûdièw ! Ki va dj' divni ?
Dj' a mes ouys plins d' poûssire ;
Li monde va t i fini ? — Jean-Joseph Dehin, "L' orèdje" (1848) (fråze rifondowe).
- Dji n' voe pus tere ni cir.
Ratournaedjes
[candjî]doûdièw
- Francès : juste Ciel (fr), bonté divine (fr)