eraire

Cial, n a des racsegnes eciclopedikes so les eraires

Walon

eraire [f.n.]

1. (mot des cinsîs) foirt sémpe usteye di bwès, avou djusse on schî et ene cawe, po schaver l' tere divant del semer. Aspite ene nûlêye di coirbås K' ramexhnèt tot l' måva bisteu Ki l' eraire vént d' abouter foû. (H. Simon).. F. araire.

2. (pa stindaedje) simpe tcherowe, mins k' a on rîsse, dabôrd ki rtoûne li tere d' on seu costé. C' est Louwis li dierin k' a djouwé avou ene eraire a Transene; po disroyî: ça aléve bén (ramexhné pa L. Mahin). On dit eto : sémpe brabant. F. charrue élémentaire.

Parintaedje

erûle

Ratournaedjes

± simpe usteye po schaver l' tere divant del semer

Almand: Hakepflug (de) Finwès: aatra (fi) Francès: araire (fr)

Inglès: ard (en), swing-plough (en), scratch plough (en) Neyerlandès: haakploeg (nl)