faråd
Walon (Rifondou)[candjî]
Etimolodjeye[candjî]
calcaedje do francès « faraud » (minme sinse)
Prononçaedje[candjî]
- AFE :
- diferins prononçaedjes : /fa.ʀɔ/ Prononçaedje a radjouter (betchfessî å)
- prononçaedje zero-cnoxheu : Prononçaedje a radjouter
- Ricepeures : fa·råd
Sustantif[candjî]
faråd omrin
singulî | pluriyal |
---|---|
faråd | faråds |
- clapante djin k' a-st ene boune maye.
- Li prétimp qu’ è-st-on fin matchot,
Alome li coûr dès djon.nes faros
Et-z-alome-t-i l’ oûy' dès båcèles…
C’ èst l' eûre d’ amoûr…
— Joseph Mignolet, 1928. - Il esteut tot disclicoté, mins ouy c' est on faro, kéne metomorfôze !
- Li prétimp qu’ è-st-on fin matchot,
Ratourneures[candjî]
- fé l’ faråd : assaetchî l' asteme des ôtes tot s' recrestant.
Ortografeyes[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :