gågåye
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɡɒː.ɡɒːj/ /ɡɔː.ɡɔːj/ /ɡɑː.ɡɑːj/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɡɔː.ɡɔːj/
- Ricepeures : gå·gåye
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
gågåye | gågåyes |
gågåye omrin et femrin
- cayet po abeli ene sacwè, sovint tot djåzant des mousmints.
- Ele ni pinse k' a ses gågåyes — Motî Haust (fråze rifondowe).
- L’odeûr èsteût si doûce qui l' båcèle èl côpa,
qui l' båcèle èl côpa po s’è fé ’ne gågåye,
qui V båcèle èl côpa po l' mète å flokèt
di s’ bê noû côrsulèt
— Henri Simon, Li p'tit rôzî. - A s’ finiesse li båshele overe
Est-ç’ ene dintele ? Est-ç’ ene brosdeure ?
On bea gågåye ? On noû cotrea ? — Martin Lejeune, "L’amour vint dè passer", dins « L’année des poètes » (1892), p. 230 (fråze rifondowe).
Mots d’ aplacaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]- pareure
- rivnant (WL)
- gårnixhaedje
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- gågåye : E1
Li mot n’ est nén dins : R10