Aller au contenu

glome

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « glo- » ‎(« glou »). Sorlon Haust, motoit do latén « glutinare » ; sorlon Grandgagnage, do vî walon glume, lu-minme do latén « glutinum » (cole, glou) ; mot cité dins l’ FEW 4 170b

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

glome femrin

  1. sipesse seuve, glou ki rexhe foû ds åbes å frut (cerijhî, pronnî, evnd.).
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]
  • gome (nén l’ minme sourdant etimolodjike)

Ortografeyes

[candjî]
E li scrîta (1100-1600) :
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
glome