gosier
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| gosier | gosiers |
gosier omrin
- (antomeye) gozî, goyî.
- (puvite dins ene fråze po rire, po s' fote) goyete, garguete, gargolete, gargasson, gargozea, grayon
- gave, gaviot, gavea
- (dins les rime-rames d' efant) avala, avaloe
- (po cåzer d' ecroucaedje) trô ås påters, trô do dimegne.