lignoûle
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « lign- » (« lén ») avou l’ cawete « -oûle ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /li.ˈɲuːl/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : li·gnoûle
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| lignoûle | lignoûles |
lignoûle femrin
- (mot d’ pexheu) fi po pexhî.
- Mins po k' nos n' elzî fjhanxhe nin scandale, alez è l' mer et djetez vosse lignoûle, et l' prumî pexhon ki vos saetchroz d' l' aiwe, prindoz l' et lyi drovi l' boke; vos î trouvroz ene pîce d' årdjint di cwate drakes ki vos prindroz, et vos lzî dinroz por mi et por vos — Nicolas Defrecheux, ratournant Sint Matî avou François Bailleux et Auguste Hock; lijhåve vaici (fråze rifondowe).
- Wice sont ele nos viyès havroûles
Et mes pôvriteuzès lignoûles
Adjinçnêyes d' ataetches et d' blanc fi?
— Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 101 (fråze rifondowe).
- (mot d’ acleveu di tchvås) coirdea po moenner on tchvå.
- Djam haetcha sol lignoûle a deus mwins, et flaxhî avou s' corîxhe so li screne del Rossete, mins rén a fé !— Marcel Hicter (fråze rifondowe).
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.