Aller au contenu

magneu d’ roukes

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje di : «magneu» + «d’» + «roukes»

Prononçaedje

[candjî]

Sustantivire

[candjî]
singulî pluriyal
magneu d’ roukes magneus d’ roukes

magneu d’ roukesomrin

  1. (mot des cinsîs) (rabaxhanmint) cinsî ki vout todi dipus d' tchamp a tcherwer.
        • Il aveut ddja anoncî si tere a l’ Ôritchamp a sacwantes : På Tchårlî, Djan Bebeye et bråmint ds ôtes; tos cis ki n’ serént nén d’ Dorene s’ i n’ estént nén magneus d’ roukes Auguste Laloux, Les soçons, p. 49 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

payizan

Ratournaedjes

[candjî]
cinsî ki vout awè li pus possibe di tere a coûtiver