Aller au contenu

margoule

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Svierba do viebe «margouler».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
margoule margoules

margoule femrin

  1. sacwè ki n' rote nén droet, dins ene soce, ene societé u dins l' politike.
    • Dj' a trové ki Leyon Degrele et s' mouvmint estént l' frut d' on sistinme politike k' esteut pouri, avou bråmint des margoules — Dimitri François (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

margoulaedje, margoulreye, emantchreye

Ratournaedjes

[candjî]
sacwè ki n' rote nén droet

Codjowas

[candjî]

margoule

  1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « margouler ».
  2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « margouler ».
  3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « margouler ».