margouler
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « margoul- » (sourdant?) avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /maʀ.ɡu.ˈle/ /maʀ.ɡu.ˈlɛ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /maʀ.ɡu.ˈle/
- Ricepeures : mar·gou·ler
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | margoule |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | margoulez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | margoulans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | margoulnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | margoulrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | margouléve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | margoule |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | margoulé |
| Ôtes codjowaedjes | come bouter |
margouler
- (viebe å coplemint) (mot d’ vindince) ene martchandeye.
- Il ont margoulé leu boure — Motî Haust (fråze rifondowe et rarindjeye).
- Djans ! On s' ahesse come on pout,
Po rovyî tos les histous.
Et l' fjheu d' peket margoule,
Divant d' fourni l' cåbartî
K' a s' toû ci-cial batijhe,
Divant di vzel fé goirdjî. — Louis Lagauche, "Câse d'on comichonaire" (1904), p.22 (fråze rifondowe).
- (v. sins coplemint) èn nén shuve li droet do djeu dins totes sôres di dominnes.
- Dji n' sai çou k' i margoulèt la leu troes — Motî Forir (fråze rifondowe et rarindjeye).
- (v. sins coplemint) bouter a des ptits ovraedjes di rén.
- Ki margoulez vs la? — Motî Haust (fråze rifondowe et rarindjeye).
- Nolu n' a veyou ki Cadoudal margouléve e gros ôrlodje…— Paul-Henri Thomsin, ratournant Li diâle è cwér, ine avinteûre di Bakelandt l’èspiyon di Napolèyon à Lîdje, 2009, p. 44 (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]- (mete des målès sacwès dins ene martchandeye): tructer, frawtiner
- (bouter a des ptits ovraedjes di rén): burziker, tchicter
