mon-
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.mon- [fåsse betchete] ] vént do sustantivaedje d' ene troke di deus mots dits e francès, tot s' adressant u tot djåzant d' èn ome:
1. k' on lyi doet l' respet: mononke, monpere, monfrere, monsegneur, moncouzin. rl a menir.
2. (tot djåzant å rvier) k' on lyi vout fé ene luçon, pask' i vos a djouwé ene laide keure tot vs cåzant come a on parint: monparan, monami.
3. po balter l' atôtchî: monkeur.