Aller au contenu

nomere

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje di : « nos » + « mere ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
nomere nomeres

nomere femrin

  1. (mot d’ rilidjon) mwaisse sour d' on covint.
    • Li nomere dås Rpintenes, dås incuråbes. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Nomere abesse d' on covint. Motî Haust (fråze rifondowe).
    • N' åyîz nole poenne, alez vis ripoizer,
      Li djågô k' fåt po Djezus, boune nomere,
      Serè fini po dmwin måtén. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Li nute dè noïé d'ine bèguène", p.9 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
nomere