Aller au contenu

ovråve

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe «ovrer», avou l' cawete "-åve".

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin ovråve ovråves
femrin padrî ovråve ovråves
femrin padvant ovråve ovråvès

ovråve omrin et femrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. k' on-z î overe, tot cåzant d' on djoû.
    • Djustin n' a måy rovyî les bassès messes des ovråves djoûs. Maurice Georges (fråze rifondowe).
    • Les djoûs po shofler sont co pus nåjhixhants k’ les ovråves djoûs
    • Ele sont dvins leus pus grands atours
      Li simpe dimegne, minme l' ovråve djoû,
      Nos båsheles!
      Camille Gaspard (fråze rifondowe).

Contråve

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
k' on-z î overe