Aller au contenu

ploumté

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

pårticipe erirece do viebe « ploumter »

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin ploumté ploumtés
femrin padrî ploumtêye ploumtêyes
femrin padvant ploumtêye ploumtêyès

ploumté (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. K' a bråmint d' plomes.
    • I n’ est waire ploumté, et s’ n’ a t i måy sitou a houte po les hourleas. Arthur Xhignesse, « Boule-di-Gôme », 1912, p.4 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
ploumté