polen

Walon (Rifondou)

Sustantif

singulî	pluriyal
polen	polens

polen omrin

1. (botanike) sacwè k' i gn a so les fleurs, ki poite les sminces måyes, et k' les moxhes al låme ratcherièt e leu tchetoere.

Dizotrins mots

hozlé, hozlêye

Omofoneye possibe

• polene (f.n.; crote des poyes)

Ratournaedjes

F. pollen.