Aller au contenu

polén

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : polen.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Calcaedje do francès « poulain » (minme sinse) (!!! a-z aveuri)

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
polén poléns

polén omrin

  1. (no d’ djonne di biesse) djonne di cavale.
    • Vos årîz dit on djonne polén k’ on vént d’ ferer pol prumî côp. Henri Simon, « Li Neûre Poye » 1889, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.94 (fråze rifondowe).
    • Après aveur corou tot come on djonne polén,
      Potchî, foutrumassé avå l' waide,
      [...]Li gamén, fornåjhi, pind l' aiye, et s' lait tchôkî
      Dvins l' grand lét ki sint bon. Bén vite, i s' essoctêye. Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.146, « Bébé nâhî » (fråze rifondowe).
  2. (plante) påpåd-lôlô.
Parintaedje
[candjî]
Sinonimeye
[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]
polén

Etimolodjeye 2

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
polén poléns

polén omrin

  1. (mot d’ medcén) glande ayinrece houzêye a cåze d' ene maladeye des pårteyes.

Ratournaedjes

[candjî]
polén