poliner
Etimolodjeye 1
[candjî]Bodje « polene » avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | polene |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | polinez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | polinans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | polinnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | polinrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | polinéve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | polene |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | poliné |
| Ôtes codjowaedjes | come copiner |
poliner (v. sins coplemint)
- fé des polenes, po èn oujhea.
- On oya ene poye, djustumint ki passéve si veye divins: tote li sinte djournêye, ci n’ esteut ki magnî, ponre, poliner, magnî, ponre, poliner. — Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
Mots vijhéns
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]fr= déféquer
Etimolodjeye 2
[candjî]Bodje « polin » avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Ratournaedjes
[candjî]fr= pouliner