Aller au contenu

porshûte

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « poursuite ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
porshûte porshûtes

porshûte femrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « porshure ».
    • Des blancs påwions ki fjhént ene porshûte. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Coûr ètêt », 1925, p.69 (fråze rifondowe).
  2. (djustice) fijhaedje di porshure ene sakî e djustice.
    • Li dit Djan Colas Douni årè l' tiesse côpêye a raeze des spales, a cwè nos l' codånans al confiscåcion d' tos ses meubes et imeubes å profit di si Ecselance Dame d' Ascote do Ban di Viyance, les dits frais del porshûte disdûts a nosse take. Ernest Benoit (fråze rifondowe). (ratournant des vîs papîs)

Ratourneures

[candjî]
  1. al porshûte di.

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
fijhaedje di porshure
fijhaedje di porshure ene sakî e djustice