Aller au contenu

rinon

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « renom ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
rinon rinons

rinon femrin

  1. estance d' esse kinoxhou pa bråmint.
    • Nos peres k’ ont sepou rascoyî
      Li rnon ki nos rhåsse pal djoû d’ouy,
      Ont tant d’ valeur divant mes ouys,
      Ki dji vôreu les rabressîJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.33, “Walon d’vant tot !” (fråze rifondowe).
    • On vante li panache
      K' a fwait vosse rinon !Louis Lagauche, "L' inmant", Les Djîles, (1947), p. 128 (fråze rifondowe).
  2. idêye ki les djins si fjhèt d' nozôtes.

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
estance d' esse kinoxhou pa bråmint
idêye ki les djins si fjhèt d' nozôtes