s’ anoyî
Apparence
(Redjiblé di s' anoyî)
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje prono « s’ » + viebe «anoyî».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /s‿anɔ.ˈjiː/ /s‿anɔ.ˈji/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /s‿anɔ.ˈjiː/
Viebe
[candjî]s’ anoyî (viebe å prono muroetrece)
- divni anoyeus.
- Les djins ki s' diviertixhèt trop s' anoyèt. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- On s’ anoye. On-z a l’ moirt e l’ åme, — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Quî sét ?», 1909, p.134 (fråze rifondowe).
- Bassès måjhones sins djoye, måhaiteyes, pôvriteuses,
Leyant vey des façådes sins beaté, sins ratrait ;
Fjhant des hisdeus vinåves tot djondant vos paroezes
Wice ki l' ovrî do fond s' anoye disk' å waxhea ! — Louis Lagauche, "L' inmant", Å neûr payîs dè l’ hoye, (1947), p. 129 (fråze rifondowe). - Li vwès des clotches s' anoye ås recwiyems
Pask' on Walon a dit «disca!» — Henri Lerutte (fråze rifondowe).
Mots vijhéns
[candjî]Fås amisse
[candjî]Li francès «s'ennuyer» a on sinse ene miete diferin (vout dire si peler, èn nén s' plaire ene sadju).
Ortografeyes
[candjî]Loukîz a : « anoyî »
Ratournaedjes
[candjî]divni anoyeus
- Francès : s’attrister (fr), se désespérer (fr)