anoyî
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « anoyî », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /a.nɔ.jiː/ /a.nɔ.ji/ /a.ni.jiː/ /a.nɔj/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.nɔ.jiː/
- Ricepeures : ano·yî
Viebe
[candjî]Djin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | anoye |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | anoyîz |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | anoyans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | anoynut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | anoyrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | anoyive |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | anoye |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | anoyî |
Ôtes codjowaedjes | come waitî |
anoyî (viebe å coplemint) (å prono : s' anoyî)
- rinde anoyeus.
- nåjhi.
- Va pus lon, ti m' anoyes. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Cisse pinsêye la m’ aveut tot disrotiné ;
Ossu, l’ cour m’ anoya di n’ trover nou ricfoirt,
Si m’ vina t i so l’ åme tant d’ anoymint
Ki dj’ raprepia m’ djîsse sins l’ voleur. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Anôy’mint », 1925, p.40 (fråze rifondowe).
- (pa rfrancijhaedje) fé piede do tins a ene sakî tot fjhant ene sacwè ki n' assaetche nén si asteme.
- Ele vis anoye ene eure avou ses boignes messaedjes;
K' a dju mezåjhe di cnoxhe ses afwaires di manaedje?— André Delchef, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «Li galant de l'siervante», p.6 (fråze rifondowe).
- Ele vis anoye ene eure avou ses boignes messaedjes;
Parintaedje
[candjî]Mots vijhéns
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :