Aller au contenu

sâroû

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : sârou.

Prononçaedje

[candjî]
  • AFE : /saː.ʀuː/

Etimolodjeye 1

[candjî]

Loukîz a : « sereu »

Codjowa

[candjî]
Plinne cogne Spotcheye cogne
sâroû s’roû

sâroû

  1. sereu ; condicioneu prezintrece, prumire djin do singulî, do viebe « yèsse » (« esse » e rfondou).
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Etimolodjeye 2

[candjî]

Loukîz a : « såreu »

Codjowa

[candjî]

sâroû

  1. såreu ; condicioneu prezintrece, prumire djin do singulî, do viebe « savwêr » (« saveur » e rfondou).
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :