s’ alouwer

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Aplacaedje prono « s’ » + viebe «alouwer»

Viebe

s’ alouwer (viebe å prono muroetrece)

1. si gåter avou l' tins.
   • Come dj' a on bon noû ramon,
     Fåt portant k' i s' alowe. — François Barillié, divins Li camarad′ dè l'joie, 1852 (fråze rifondowe).
   • Tot come li drap, dabôrd a stî texhou,
     Fåt k' i s' alowe, po l' amour, c' est tot come— Martin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 111, "Ås vîs djônês" (fråze rifondowe).
   • Et m' bele djonnesse s' a-st alouwé sol tere
     Ki n' mi dna måy ene munute di bouneur. — Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), Li tchanson d’ l’aveûle, p. 154 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

si gåter avou l' tins

• s’ uzer

Ratournaedjes

si gåter avou l' tins

• Francès : s’user ^(fr)