Aller au contenu

sculteu

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
sculteu siculteu esculteu

Etimolodjeye

[candjî]

No d’ fijheu do viebe : « sculter »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin sculteu sculteus
femrin sculteuse sculteuses
scultresse scultresses

sculteu omrin

  1. onk ki scultêye.
    • Albert Houart, c' est on sculteu namurwès k' a travayî l' noer marbe di Mazi.
    • I polixha s’ grand front a tos ptits côp d’ burin :
      On-z î rtrouve co l’ fini do sculteu sovrin
      Et lyi creya des tchveas blonds come l’ avoenne k’ on soye ;
      Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "L’crèyåcion d’Eve", tome 43, p. 140 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

scultureu

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins :

Ratournaedjes

[candjî]
onk ki scultêye

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike sculteu so Wikipedia