Aller au contenu

tchaipieus

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « xhaipieus » avou ene rafoircixhante betchete « d(i) » çou ki dene on mot « *d(i)xhaipieus », pu assimilaedje dxh /dʃ/ => tch /tʃ/ => /ʧ/.

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin tchaipieus
femrin padrî tchaipieuse tchaipieuses
femrin padvant tchaipieuse tchaipieusès

tchaipieus omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. foirt maigue et ki n' crexhe nén (po èn efant u ene djonne biesse).
    • E l' ivier, l' alnute, cwand l' nive a covrou,
      Di s' lénçou tot blanc l' nateure dizolêye,
      Cwand tot diswaibyî, winnisse et tchaipieus,
      Vos loukîz mori l' bruzi dvins l' coulêyeMartin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 112, "Lès såhons dè coûr" (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
maigue et må poirtant

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin tchaipieus
femrin tchaipieuse tchaipieuses
  1. onk k' est tchaipieus.
    • Cwand les tchaipieuss s’ sont restchåfés
      A plin solo kékès djournêyes,
      I n’ sont pus a ricnoxhe. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.185, “On peu dè Solo” (fråze rifondowe).

Sourdants

[candjî]

Etimolodjeye: G215 p. 30 notule 19.