touyon
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « touyî », avou l’ cawete « -on ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /tuː.jɔ̃/
- Ricepeures : tou·yon
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| touyon | touyons |
touyon omrin
- comere sins aleure, ki s' måjhone est mannete et totafwait cou dzeu cou dzo.
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.