veke

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Sibetchaedje di « eveke », lu-minme do tayon-bodje latén « episcopus » (minme sinse), lu-minme do bodje vî grek « ἐπίσκοπος » (epískopos) (sorwoeyant, controleu).

Sustantif

singulî	pluriyal
veke	vekes

veke omrin

1. (rilidjon crustinne) (vî vî mot) mwaisse di l' Eglijhe d' ene sawice (sititche ou dyoceze), ki les priyesses sont ses djins da lu, po pretchî, dire messe et dner les sacramints e s' plaece.
   • La l’ curé si mete a lére li lete pastoråle, ki n’ finixh pus, k’ a stî evoyeye på veke. — Gabriyel & Gabriyel.

Parintaedje

• vekêye
• Vekêye

(minme sourdant etimolodjike)

• eveke
• evetchî

Mots d’ aplacaedje

• Vecmont
• Vecpré

Ratournaedjes

mwaisse des curés Loukîz a : eveke

• Francès : évêque ^(fr)