Aller au contenu

viernis

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

calcaedje do francès « vernis » (minme sinse)

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

viernis omrin

singulî pluriyal
viernis
  1. likide k' on oend po waeranti ou abeli on materiå (pinteure, bwès, ongue).
    • «  Lë tchèt m'a-st-apëçî
      Kand dj' li a doné a magnî
      Èt l' vèrnis’ dë m' dwèt èst djus ! »
      — Bernard Vanorlé : Fau lès cauves Noer Boton l° 505, p. 20-21..
    • On måva viernis

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
viernis