Aller au contenu

vigreusté

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « vigreus » avou l’ cawete « -té ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
vigreusté vigreustés

vigreusté femrin

  1. estance di djoyeusté, di boune oumeur.
    • Asteure k’ on arive sins poenne a mete, dins l’ « Tchant des Walons » li vigreusté ki l’ compôzeu sohaitive, ni tchictans nén a l’ fé. — Émile Sullon (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
vigreusté