Aller au contenu

è voleur

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Shûte des mots : « è » + « voleur », calcaedje do francès « en vouloir à ».

Vierbire

[candjî]

è voleur (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « a »)

  1. esse måvlé disconte ene sakî cåze di çou k' ele nos a fwait.
    • Mågré k’ dj’ aveu-st etindou dire
      Ki c’ esteut des oujheas d’ måleur
      Et k’ faleut endè-z î voleur,
      Les macsåder minme a côps d’ pire,
      Dji n’ åreu polou les khiner. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.95, “Li Nid d’Coèrbâs” (fråze rifondowe).
    • Nos rcwerans des dandjreus bôdårds k' endè volèt-st al Republike ! Paul-Henri Thomsin, ratournant Li diâle è cwér, ine avinteûre di Bakelandt l’èspiyon di Napolèyon à Lîdje, 2009, p. 39 (fråze rifondowe).}

Mots vijhéns

[candjî]
esse måvlé disconte ene sakî cåze di çou k' ele nos a fwait

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
è voleur