Aller au contenu

abit

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]

abit omrin

  1. mousseure, copurade on mousmint po des grandès ocåzions, des fiesses evnd.
  2. mousmint d' priyesse, unifôme di sôdård.
    • Elle a pris l' abit.
    • L' abit d' sôdård lyi va si bén.

Ratourneures

[candjî]
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.
  1. On waite les beas abits, on respeke l' esprit :
  2. C' est l' boton parey a l' abit : po dire ki deus djins ou sacwès vont bén eshonne.
  3. Celeri, celera, t' as gåté l’ abit di m' popa
  4. l’ abit n’ fwait nén l’ moenne :

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :