ahoute
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje di : «a houte».
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| ahoute | ahoutes |
ahoute femrin
- plaece k' on s' î mete a houte. Loukîz a : åvrûle, coete, houriche, abri. F. abri.
- On pôve pitit croufieus coir ki n’ sait minme pus hawter, et k’ adårrè come on pierdou ki cwirt ene ahoute. — Arthur Xhignesse, « Boule-di-Gôme », 1912, p.30 (fråze rifondowe).