Aller au contenu

anke

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Sustantif

[candjî]

anke femrin

  1. (mot d' batelreye) pezant instrumint di fier, avou des bresses ou des crotchetes, eyet ataetchî å dbout a ene foite coide ou ene tchinne. I permete, cwand on l' lait djus dins l' aiwe, di s' acrotchî sol fond eyet d' espaitchî ki l' batea n' wague evoye avou l' corant ou les vints.
  2. (mot d’ djeu) dessén d' ene anke so onk des dés do djeu d' clicotea.
    • li djouweu d' clicotea a fwait sôrti anke, pike et trefe.
  3. (éndjolike) tecse nén håyné dins ene pådje waibe, ki permete, tot l' referinçant dins on loyén, d' ariver a l' plaece k' il î est dins l' pådje.
Parintaedje
[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]
anke