Aller au contenu

atîtotaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « atîtoter » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
atîtotaedje atîtotaedjes

atîtotaedje omrin

  1. manire d’ esse moussî.
    • C’ esteut tolminme on drole d’ atîtotaedje.

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
atîtotaedje