Aller au contenu

atîtoter

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje francès « atinter ».

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

atîtoter (viebe å coplemint) (1ire troke) (codjowaedje) (å prono : s’ atîtoter)

  1. abiyî (ene djin, tot djåzant d’ on mousmint).
    • Vos f'rez di tot vosse mîs po bin l' atîtoter !
      C'èst todi l' dièrinne fèye qu'on l' pôrè gåy'loter.
      Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "A l'pwète dès incurâbes" (avri 1878), p.54.
    • Mågré k’ el noere cote ki l’ atîtotéve lyi touméve so les pîs, on veyeut bén k’ elle esteut plate come ene vôte. Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
  2. atchter des mousmints a (ene sakî).
    • Ene feye, leye, dimane avou s’ mame ; Nanete si rafiyive dedja di l’ atîtoter et do cori les botikes avou leye. Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C8, R13

Ratournaedjes

[candjî]
abiyî
atchter des mousmints a