Aller au contenu

bénvite

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje di : bén et vite (rade).

Prononçaedje

[candjî]

Adviebe

[candjî]

bénvite (nén candjåve)

  1. bénrade.
    • — En’èva st’à l’Creûh’låde, lu qui l’diâle mônne come onk di ses apartinants?
      Bin vite!…
      Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 17.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
bénvite