Aller au contenu

bele-sour

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje tîxhon addjectif + no : (avou loyeure) «bele» + «sour».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
bele-sour belès-sours

bele-sour femrin

  1. sour di l' ome k' ene kimere est marieye avou lu.
    • Efant pus dogaesse, pus voltrûle…
      L’ ci da s’ bele-sour est come on rîle,
      N’ a nén li dmey cwårt di s’ santéMartin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.130, « C’èst-on valèt !» (fråze rifondowe).
  2. sour del feme k' èn ome est maryî avou leye.
    • Lu k' aveut todi rmetou po-z aler rvey co on côp, divant l' fén, si bele-sour, il a falou k' il î laiye li hozete Gaston Lucy (fråze rifondowe).
  3. feme do fré (d' on valet u d' ene kimere).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
sour di vost ome
sour di vosse feme
feme di vosse fré