benoetî

Walon (Rifondou)

Dobès rfondowes

benoetî

benitî

Etimolodjeye

Calcaedje do francès « bénitier » (minme sinse).

Sustantif

singulî	pluriyal
benoetî	benoetîs

benoetî omrin

1. (e l’ eglijhe catolike) couve wice k' on wåde del benoete aiwe a l' intrêye d' ene eglijhe.
   • L' aiwe ki tome
     Sol gravî
     Come
     E-n on benoetî
     Sitåre dizo l' fouyaedje
     Do bwès
     Ene douce sacwè
     Ki rind haitî l' airaedje !
     — Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 106 (fråze rifondowe).

Ratourneures

1. si ctaper come li diåle divins on benoetî

Parintaedje

• benoete aiwe

Ortografeyes

Divant 1900 :

• beneutî : E177a ^(lére)
• beniti : E212 ^(lére)

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

• bènwètî : O4
• bènitî : C1, C8, C9, C13, E2, E21, O0, O4
• bèn'wètî : O0
• bènutî : E1
• bèneûtî : E1, E34

Ratournaedjes

couve wice k' on wåde del benoete aiwe a l' intrêye d' ene eglijhe

• Francès : bénitier ^(fr)